در کرمان کوهی وجود دارد به اسم ایوب که بر روی آن غار ایوب واقع شده است.  این کوه 3200 متر ارتفاع دارد.

این غار دهانه ی بسیار بزرگی دارد و به این ویژگی مشهور است. مانند همه ی غارها، این غار نیز ابتدای خلقت خود محل زندگی انسان ها بوده است.

این غار یکی از محل های گردشگری استان کرمان است و در جنوب شرقی شهر بابک قرار گرفته است.  دهانه ی این غار بزرگ 60 متر است که ارتفاعی 80 متری دارد. از دیگر ویژگی های این غار بلور های آذرین آن است که سراسر غار را پوشانده است. با دیدن این بلورهای آذرین می توان پی برد که منشا تولید این غار می تواند گدازه های آتشفشانی باشد. بعد از اینکه بدنه ی اصلی غار تشکیل شده است بخش هایی از غار شروع به ریزش کرده است که دلیل آن سردی و گرمی هوا و انبساط سنگ ها بوده است و جدا شدن سنگ ها باعث بزرگ شدن هرچه بیشتر این غار می شود. باد هم یکی دیگر از عوامل شکل گیری این غار بوده است. کوبیده شدن ماسه های اطراف این کوه بر اثر وزش باد به سنگ های داخل این غار شکل و شمایلی لانه زنبوری شکل داده است.

قدمت این غار به دوره ی اشکانی برمی گردد و همانطور که گفته شد محل ست انسان بوده است. در بخشی از دیواره ی این غار آب باریکی جریان دارد که باعث تشکیل حوضچه ای در پای دیواره ی غار شده است. آب این حوضچه بسیار خنک است و نوشیدنی می باشد. در کنار این حوضچه چاله ی کوچک هاونگ مانندی هست که هرکس به دیدن این غار می اید شانس خود را براب برآورده شدن آرزویش در این غار امتحان می کند. این چاله ی هاونگ مانند به اسم چاله ی آرزو ها معروف است و اگر سنگی بتوانید به مرکز آن پرتاب کنید و اگر سنگ به بیرون پرتاب شود آرزوی شما برآورده می شود.

یکی دیگر از ویزگی های دینی این غار سوراخی در دیواره ی غار است که به سوراخ حلال و حرام معروف است. این سوراخ دایره ای بر اساس اعتقاد مردم این منطقه تعیین کننده ی حلال زادگی یا حرامزادگی افراد است . بر اساس این خرافه اگر کسی حلال زاده باشد می تاند از این سوراخ باریک عبور کند.

در این غار در نقطه ای گود شده رد پای انسان حک شده است که مردم محلی می گویند ردپای حضرت ایوب است. به همین دلیل این غار بین مردم محلی غاری محبوب و مقدس است.